مثلا داری امر به معروف و نهی از منکر میکنی، طرف میگه به تو مربوط نیست… میدونی باید چی بهش بگی..؟؟ -اینا سوال و جوابای آماده، حفظشون کن و تمرین شون کن.

فقط یادت باشه، ما تذکر را در حین حرکت میدیم. توقف نمیکنیم. می گیم و میریم.

این جوابها را هم، در حال عبور، با آرامش به شخص گناهکار میگیم و رد میشیم.

- آزادم –> بله؛ آزادی که گناه می کنی؛ اگر بنده خدا بودی گناه نمی کردی.

- به تو مربوط نیست –> به خدا که مربوط است، من دستور خدا را گفتم.
- شما چه کاره هستید –> دوست شما؛ مأمور خدا.
- مزاحم نشو –> توصیه به نیکی مزاحمت است؛ خیر خواهی مزاحمت است؟.
- برو به کار خودت برس –> در حال حاضر مهمترین کار من همین است؛ چون خدا امر کرده.
- به خودم مربوط می شود –> به خدامربوط نمیشود؟. اینجا محیط اجتماع است، به همه مربوط می شود.
- لازم نیست ما را امر به معروف کنید –> اما خدا لازم می داند.
- مملکت صاحب دارد –> صاحب مملکت مرا امر کرده. یا چون حساب و کتابی هست من یادآوری می کنم.

- گناه من یک مسئله شخصی است –> گناه شخصی هم مخالفت با خداست و باید ترک شود.
- دوست دارم این کار را می کنم –> اما خدا دوست ندارد شما چنین کاری را بکنید.
- قلب آدم پاک باشد این کارها مهم نیست –> آدم گنهکار قلب پاک ندارد. گناه قلب را آلوده می کند.
- نیازی به نصیحت ندارم –> کسی که خطا می کند نیازمند نصیحت است.
- دیگران بدتر از ما هستند –> این مجوز گناه شما نیست . هر کسی باید پاسخگوی عمل خود باشد.
- تعصب نداشته باش –> چرا نسبت به پروردگارم تعصب نداشته باشم.
- ما گرفتار شده ایم –> ولی همیشه امکان بازگشت وجود دارد مهم این است که زنده ای و فرصت داری.

به نقل از رویا دهقانی فیروزآبادی

یکی از بزرگان می گفت :
ما یک گاری چی در محلمان بود که نفت می برد و به
او عمو نفتی می گفتند .
یک روز مرا دید و گفت :
حاج آقا سلام . ببخشید خانه تان را گاز کشی کرده اید ؟
گفتم : بله !
گفت : فهمیدم , چون سلام هایت تغییر کرده .
آقا می گوید : من تعجب کردم , گفتم : یعنی چه ؟!
گفت : قبل از اینکه خانه ات گاز کشی شود ،
خوب مرا تحویل میگرفتی . حالم را می پرسیدی .
همه ی اهل محل همینطور هستند .
هرکس خانه اش گاز کشی می شود دیگر سلام علیک
او تغییر میکند .
این آقا که از بزرگان است فرمود :
من فهمیدم سی سال سلامم بوی “نفـــت” میداد .
عوض اینکه بوی “خـــدا” بدهد .
سی سال او را با اخلاق اسلامی تحویل گرفتم ولی
خیال میکردم اخلاقم اسلامی است .
در حقیقت ، حال که خانه را گاز کشی کردم ،
ناخودآگاه فکر کردم ، نیازی نیست دیگر به او سلام کنم .

یادمان باشد ، سلاممان بوی نیاز ندهد .
هرکس را برای خودش بخواهیم ، نه جایگاهش ،
نه موقعیتش ، و نه ثروتش و نه ..

به نقل از زینب شاکر اردکانی

از دوستان و آشنايان شهيد ابراهيم امير عباسي مي گويد:
«پسرم الان 28 سالش هست. آن روز كه با هم ابراهيم را ديديم، سال 1361 بود و پسرم هفت سال داشت. سوار ماشين بوديم كه من ابراهيم را در پياده رو ديدم. آخرين باري كه ديده بودمش بود. شنيده بودم ازدواج كرده است. سريع از ماشين پياده شديم. رفتم جلو و خيلي گرم شروع به احوال پرسي كردم. پسرم هم با ابراهيم دست داد و حالش را پرسيد. چند جمله اي بيشتر ردوبدل نكرده بوديم كه يك دفعه ديدم صورت ابراهيم سرخ شد. انگار از چيزي ناراحت شده باشد، رويش را برگرداند به طرفي ديگر. برگشتم يك نگاهي انداختم، ديدم زني بدحجاب و لاابالي، با سر و وضع ناجوري جلوي يك كيوسك تلفن ايستاده است. صداي ابراهيم مرا به خود آورد. داشت با ناراحتي مي گفت: «غيرت شوهرش كجا رفته؟ غيرت پدرش كجاست؟ غيرت برادرش كجا؟» بعد هم رو كرد به آسمان و با حال عجيبي گفت: «خدايا ! تو شاهد باش كه ما حاضر نيستيم چنين صحنه هايي را در اين مملكت ببينيم. مبادا به خاطر اينها به ما هم غضب كني و بلا بفرستي روي سرمان».
[حالا] 21 سال از آن روز مي گذرد. پسر من هنوز جمله به جمله آن حرف ها را به خاطر دارد و هنوز هم تحت تأثير همان يك برخورد با ابراهيم است».

منبع: كليد فتح بستان، سعيد عاكف، ص 24.

به نقل از  http://sepahanshahr.kowsarblog.ir/

توی اتوبوس پیرمرد به دختری که کنارش نشسته بود,گفت؛
دخترم,این چه حجابیه که داری ؟
همه موهات بیرونه ؟
دختر باپرویی گفت: وا.. تو نگاه نکن!
بعد از چند دقیقه پیرمرد کفشش رو درآورد.بوی جورابش در فضا پخش شد!!
دختر درحالی که بینیشو گرفته بود گفت:اه اه این چه کاریه میکتی خفمون کردی؟؟
پیر مرد با خونسردی گفت:
.
تو بو نکن!!

.

http://eslamihijab.loxblog.com/

خدایا اگر داری بنای دادن عیدی

منور کن جهانی را به نور حضرت مهدی

تا حالا قبض موبایلتونو قبل از بیستم ماہ پرداخت ڪردید تا از یڪ روز مڪالمہ رایگان درون شبڪہ بهرمند بشید؟

 دیدید وقتے یڪ روز مڪالمہ تموم میشہ چہ پیامے میاد رو گوشے؟
“مشترڪ محترم مهلت استفادہ هدیہ یڪ روز مڪالمہ رایگان شما بہ پایان رسید ازین پس مڪالمات با نرخ عادے محاسبہ خواهد شد.”

داستان ما و شماست

مهلت استفادہ ما از یڪ ماہ هدیہ و ارزاق آسمانے مضاعف و ثوابهاے چندین برابر در ضیافت الهے درون شبڪہ و برون شبڪہ تا چند لحظه دیگہ بہ پایان میرسہ و عبادات با نرخ واقعے محاسبہ خواهد شد.

درهاے جهنم باز
شیطان از غل و زنجیر آزاد میشہ
ثواب خواندن یڪ آیہ برابر همان آیہ نہ یڪ ختم قرآن
خواب یعنے خواب نہ عبادت
.

.

.

کلثوم خرم روز

ابو عبد اللَّه صادق (علیه  السلام) اجازه فرمود كه در وداع و خداحافظى با ماه رمضان چنين بگويم:

«بار خدايا تو خود در كتاب آسمانيت گفته‏اى «ماه رمضان روزه بداريد، همان ماهى كه قرآن در آن ماه نازل شده است».

خدايا اين ماه رمضان است كه امشب سپرى مى‏شود.

خدايا من با توسّل به سيماى كريمت و پديده‏هاى كامل و استوارت از تو درخواست مى‏كنم كه اگر بر گناهى از گناهانم سرپوش ننهاده‏اى، و در صدد شكنجه و إيراد عذابى و يا مى‏خواهى به مقياس آن گناه، پاداش حسناتم را توقيف كنى، موقعى كه سپيده امشب بدمد و يا فردا آخرين روز ماه رمضان به سرآيد، آن گناه را بر من ببخشاى. اى مهربانترين مهربانان.

بار خدايا ستايشت مى‏كنم به انواع ستايشها. از اوّلين ستايش تا آخرين ستايش با همه آن ستايشها كه خود در كتابت آورده‏اى و همه آن ستايشها كه آفريدگانت آورده‏اند، همان ستايشگران پرتلاش، آنان كه ياد تو را تكريم و توقير كردند و مراسم شكرانه تو را به جا آوردند، آنان كه تو خود يارشان بودى تا حقّ تو را ادا نمودند: از فرشتگان مقرّبت تا أنبياء و رسولانت و سخن‏سنجان و تسبيح‏گويان مقامت، از همه جهانيان.

خدايا بر اين نعمت كه با سلامتى و احسان و روزى فراوان به ماه رمضان رسيديم و روزه گرفتيم، ترا حقّى عظيم و ستايشى جاودانه و سرمد در خور است: ستايشى كه براى ابد در زمانه بپايد.

خدايا ثنايت والاتر از مقال است: تو ما را يارى دادى تا روزه اين ماه را گرفتيم و شبهاى اين ماه را با راز و نيازت سپرى كرديم و با توفيق تو، به عبادت و شكر و ياد نامهايت پرداختيم.

بار خدايا تو اين ماه عبادت و طاعت را با نيكترين وجه ممكن از ما بپذير، همراه با گذشت و عفو و آمرزشت و با مغفرت و رضايت خاطرت تا آن‏ حدّ كه ما را به همه خواسته‏هاى محبوبمان برسانى و عطا و بخشش سرشارت را نصيب ما فرمائى، و از هر وادى خطرناكى و دستاورد هر بلائى و بازتاب هر گناهى برهانى.

بار خدايا از تو درخواست مى‏كنم، و از نامهاى خجسته‏ات و صفات ستوده‏ات و نيايش ويژه‏ات كه بندگان والامقامت به درگاه تو آورده‏اند، به عظيمترين آن نامها و ثناها و نيايشها توسّل مى‏جويم كه صلوات خود را بر محمد و آل محمد نازل كنى و اين ماه رمضان را، از حيث بركت در نگهبانى دين و رهائى دل و روا شدن خواسته‏ها، بهترين ماه رمضانى قرار دهى كه از ابتداى زندگى دنيا تاكنون بر ما كاروان بشريت گذشته است، و نيز شفاعت مرا در آنچه بخواهم بپذيرى و نعمت خود را بر من كامل كنى و بديها را از من بزدائى و لباس عافيت بر قامتم بپوشانى و مرا با لطف و مرحمت خود در رديف آن بندگانت قرار دهى كه در شب قدر، خير و صلاح آنان را مقدّر كرده‏اى و بركت آن شب را از حيث پاداش وافر و تهيه زاد و شكرانه نيكو و درازى عمر و برقرارى آسايش، از بركات سى هزار شب افزون ساخته‏اى.

بار خدايا با توسّل به رحمت و بخشايشت و بارقه نعمت و جلالت و سابقه احسان و كرمت از تو درخواست مى‏كنم كه اين ماه رمضان را آخرين سال عمر من قرار ندهى، بلكه با حال سعادت به ديدار ماه رمضان آينده توفيق دهى، و مرا در جمع كسانى قرار دهى كه از ديدار هلال آن استقبال كنند و به حق آن واقف باشند: در نهايت عافيت و گواراترين نعمت و فراخناى رحمت و فراوانترين نصيب و قسمت. اى پروردگار يكتاى من. مبادا وداع من آخرين وداع باشد و ديدار من آخرين ديدار باشد.

خدايا تو مرا با نعمتى وافر و اميدى سرشار و تعهدى كامل به ديدار ماه رمضان بعدى موفّق ساز، خداى من، تو شنواى هر دعائى.

بار خدايا دعاى مرا بشنو، و بر عجز و لابه من ترحّم آور و با نظر رحمتت به من بنگر كه اينك به زانو درآمده‏ام. خدايا بر تو اعتماد كرده‏ام و در برابر فرمانت تسليم شده‏ام. اميد من در ثمربخشى حسناتم و عافيت از سيّئات كردارم به تو است. من به هيچ شرافتى و آرزو و مرادى نمى‏رسم جز به وسيله تو و از جانب تو. اى خدائى كه وصف و ثنايت پرجلال و نامهايت ستوده و پاك است، تو خود بر من منّت گذار و ديدار مرا در ماه رمضان آينده روشن كن كه از هر گونه هول و هراسى در أمن و أمان بوده باشم.

سپاس خدا را كه بر روزه اين ماه و شبخيزى آن ياريم داد و تا آخرين شب توفيقات او همراه من بود.

گزيده كافى، ج‏3، صص: 197-200

طاعات و عبادات تون مقبول درگاه الهی

دعا هنگام ختم قرآن کریم: دعای 42 صحیفه سجادیه

دعا هنگام وداع با ماه مبارک رمضان: دعای 45 صحیفه سجادیه

دعا در عید فطر: دعای 46 صحیفه سجادیه

 التماس دعا

 ابو الورد از امام باقر (ع) نقل می كند كه پيامبر خدا در آخرين جمعه ماه شعبان خطبه‏ اى خواند و حمد و ثناى الهى به جا آورد سپس فرمود:

……

شما در آن از چهار چيز بی نياز نيستيد: دو خصلت كه خدا را با آن خوشنود می كنيد و دو خصلت كه خودتان از آن بی نياز نيستيد، آن دو خصلتى كه خدا را با آن خوشنود می كنيد، گواهى دادن به اين است كه خدايى جز خداى يگانه نيست و من پيامبر او هستم و آن دو چيز كه شما از آن بی نياز نيستيد اين است كه حاجت‏هاى خود و بهشت را در آن ماه از خدا بخواهيد و در آن از خدا سلامتى را بخواهيد و از آتش جهنّم به او پناه ببريد.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 377

سلام با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما مخاطب عزیز

انشاءالله اگر توفیقی باشد قرار است در ادامه روزهای تابستان در قالب طرح هایی از سوی بسیج دانش آموزی آموزش و پرورش با گروهی از دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان، به عنوان سرگروه فعالیت کنم.

از شما تقاضا می شود موضوعات و محتواهای پیشنهادی خود را هرچه زودتر نهایتاً پایان ماه مبارک رمضان در قالب نظر به اینجانب ارائه دهید.

اجرتان با آقا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

التماس دعا در روزهای پایانی ماه مبارک رمضان

برترین عمل در این شب شریف زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام است چه از دور و چه نزدیک.

امام صادق علیه السلام فرمودند:

اگر توان رفتن به کربلا نداری بربام منزل برو نگاهی به سمت راست آسمان کن آنگاه به سمت چپ آسمان نظری نما، آنگاه سرت را رو سوی آسمان گردان و خطاب به قبر مطهر امام حسین علیه السلام این گونه بگو:

السلام علیک یا اباعبدالله السلام علیک و رحمة الله و برکاته

برگرفته کتاب شب های بیقراری ، ص 65.

اگر در این شبها خود را فراموش کرده، تنها برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دعا نماییم، نه تنها ضرر نکرده ایم بلکه بزرگترین سود را در عمر خود برده ایم.

مردی خدمت امام رضا علیه السلام می رسد و در دل می گذراند که هنگام خداحافظی یکی از لباس های امام را به عنوان کفن گرفته و دو سکه نیز که به نام ایشان ضرب شده به عنوان نگین انگشتری دختران خود طلب نماید اما هنگام خداحافظی خواسته های خود را از یاد می برد ناگاه می فرمایند:

اندکی صبر کن

رو به خادم خود نموده می فرمایند:

یکی از جامه هایم را بیاور تا کفن خود قرار دهد و دو سکه نیز تا نگین انگشتری دخترانش نماید.

به نظر شما امام زمان علیه اسلام چکونه است؟چه تفاوتی با امام رضا علیه السلام دارند؟

     برگرفته از کتاب شبهای بیقراری نوشته سید محمد بنی هاشمی، ص 80

خداوند متعال در قرآن می فرماید:
…وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً
( … و اگر اين مخالفان هنگامى كه به خود ستم میكردند (و فرمانهاى خدا را زير پا میگذاردند) به نزد تو میآمدند و از خدا طلب آمرزش میكردند وپيامبر هم براى آنها استغفار میکرد خدا را توبه‏ پذير ومهربان میافتند)سوره نساء آیه 64.

ذیل این آیه جریانی بیان شده است که موضوع را کاملا مشخص می کند.

روزی یکی از اعراب، آنگونه گناهی مرتکب شد که از شرمندگی و خجالت، از زشتی آن پا به فرار گذاشت و خود را از چشمان رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- مخفی نمود! اما هر روز به دنبال فرصتی بود و شفیعی! تا در نهایت روزی دو کودک فاطمه زهرا_سلام الله علیها-، فرزندان رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- امام حسن و امام حسین-علیه السلام- را یافت.

این دو بزرگوار را به آغوش گرفت و هر یک را بروی یکی از شانه های خود نهاد و به سوی پیامبر اکرم –صلی الله علیه و آله و سلم- راهی شد. در مقابل رسول خدا –صلی الله علیه وآله و سلم- ایستاد و گناه خود را بیان داشت و گفت:"برای بخشوده شدنم دو شفیع گرانقدر آوردم!”
رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- لبخندی زدند و فرمودند:"شفاعت این دو فرزندم را پذیرفتم و خداوند گناهت را آمرزید."1

پس برای توبه کردن دو راه وجود دارد; اولی باید باشد و صحیح است. یعنی پشیمانی و اصرار بر توبه و سختی به خود دادن باید باشد، اما راه دوم، بهتر و سریعتر جواب میدهد:شفیع بردن آنانی به درگاه خداوند که شفاعتشان بی جواب نمی ماند.

1-تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب،ج 3،ص 457

                 برگرفته از کتاب شبهای بیقراری نوشته سید محم بنی هاشمی،ص 73 و 74
شما در این شبها چه کسی رو شفیع خود قرار می دهید؟؟ امام زمان “عج الله تعالی فرجه الشریف” ؟؟؟؟

حضرت موسی -علیه السلام - برای حاجتی به همراه بنی اسرائیل، دسته جمعی ، شروع به دعا نمودند.اما از استجابت خبری نشد!

وحی آمد :
“موسی! در جمع بنی اسرائیل که دست دعا به آسمان برداشته و چشم امید دوخته اند، یک گناهکار است.موسی!  به خاطر او که خبرچین است دعای تو و دعای کسانی که با تو همراهند را مستجاب نخواهم کرد.”
حضرت موسی -علیه السلام –عرضه داشت :
“بار خدایا ! او را معرفی نما تا از بین خود بیرونش نمائیم مگر دعایمان مستجاب گردد.”
وحی آمد :
موسی! من شما را از خبرچینی نهی کرده ام، آن گاه خود خبرچینی نمایم!”
پس همگی توبه نمودند و خداوند دعایشان را مستجاب نمود.
                                                                                                بحار الانوار ج 72 ،ص268

                                                            (برگرفته از کتاب شب های بی قراری نوشته دکتر سید محمد بنی هاشمی،ص 24)

میگن هر وقت آب می نوشی بگو یا حسین (علیه السلام)،

ا ما این روزها که آب می بینی و نمی نوشی آرام بگو :یا ابوالفضل(علیه السلام)

هشام بن سالم و محمد بن حمران هر دو از امام صادق (علیه السلام) نقل مى‏كنند كه فرمود: در شگفتم از كسى كه از چهار چيز مى‏ترسد، چگونه به چهار چيز پناه نمى‏برد:

در شگفتم از كسى كه مى‏ترسد، چگونه به اين سخن خداوند پناه نمى‏برد: «حسبنا اللَّه و نعم الوكيل خدا ما را بس است و چه خوب نگهبانى است» چون از خدا شنيدم كه پس از آن مى‏فرمايد: «آنها به نعمت و فضلى از خدا منتقل شدند و هيچ بدى به آنها نرسيد» «1»

و در شگفتم از كسى كه اندوهگين مى‏شود، چگونه به اين سخن خداوند پناه نمى‏برد: «لا اله الّا انت سبحانك انى كنت من الظالمين خدايى جز تو نيست، تو منزهى و من از ستمگران بودم.» چون از خداوند شنيدم كه پس از آن مى‏فرمايد: «ما او را اجابت كرديم و او را از غم نجات داديم و اين چنين مؤمنان را نجات مى‏دهيم.» «2»

و در شگفتم از كسى كه دچار مكر و حيله شده، چگونه به اين سخن خداوند پناه نمى‏برد: «و افوّض امرى الى اللَّه ان اللَّه بصير بالعباد كار خودم را به خدا وامى‏گذارم كه خدا بر بندگان بيناست» چون از خدا شنيدم كه پس از آن مى‏فرمايد: «پس خدا او را از بدى‏هاى آنچه مكر كردند حفظ كرد.» «3»

و در شگفتم از كسى كه دنيا و آرايش آن را مى‏طلبد، چگونه به اين سخن خداوند پناه نمى‏برد: «ما شاء اللَّه لا قوة الا بالله آنچه خدا بخواهد، هيچ نيروى جز از خدا نيست» چون از خدا شنيدم (از قول كسى) كه مى‏فرمايد: «اگر مرا مى‏بينى كه مال و فرزندم از تو كمتر است اميد است كه خداوند بهتر از باغ تو به من بدهد.» «4» و «عسى اميد است» در اين آيه معناى حتميت را دارد.

(1) سوره آل عمران آيه 174.
(2) سوره انبياء آيه 87.

(3) سوره غافر آيه 44.
(4) سوره كهف آيه 39.

الخصال / ترجمه جعفرى، ج‏1، ص: 319