خدایا:

میدانم زندگی چون نوار قلب است و اگر بالا و پایین نباشد زندگی نیست .گاه سخت امتحانم می کنی، با بیماری، با مشکلات و راه دشواری که در پیش دارم.

اگر گاه دچار یاس و ناامیدی و ترس می شوم مرا ببخش چون میدانی که ضعیفم و تو قوی .میدانم که باید به تو اعتماد و توکل کنم،میدانم که سختی ها همیشه هست و این هم شاید بگذرد شاید هم نه، نمیدانم ولی باتو سخن گفتن آرامم می کند چون هیچ دوست و رفیقی چون تو ندارم.

میدانم گریزی از پایان راه نیست  ولی نمیدانم آمادگی آن را دارم یا نه؟

هر چند همیشه و مشتاقانه آماده ملاقات تو هستم ولی دستم بگیر و یاری ام کن چنان تو را ملاقات کنم که تو می پسندی .

خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خوشنود باشی و ما رستگار. 

بسم الله الرحمن الرحیم

اول صبح است و بسم الله الرحمن الرحیم،رو به تو آوردیم ای خدای کریم.

یا الله تو رزقم ده، تو فتاحی تو فتحم ده، گنج‌العرش مرادم ده، تو را خوانم جوابم ده.

به  حق صبح صادق که دمیده، به حق شاه مردان که رسیده، به حق آن محمد -صلی الله علیه و آله و سلم- آن ماه تابان، به حق پرده داران الهی، به حق جبرئیل سی جزء قران، مرادم می‌‌دهی چون که خدایی.

ای خالق شمس و قمر، از حال ما داری خبر، یک جو بکن رحمی به ما، رزق حلال ما رسان از بی‌گمان و بی خبر.

ای مَلک عرش درت می‌زنم، ای مَلک عرش درم باز کن، هر نفسی صبح مرا یاد کن، جان محمد -صلی الله علیه و آله و سلم- که دلم شاد کن.

ای نور زمین و آسمان ادرکنی، ای پرده نشین لامکان ادرکنی، درهای امید به روی ما بسته شده، ای حضرت صاحب الزمان ادرکنی،

ادرکنی، ادرکنی، ادرکنی، الغوث، الغوث، الغوث.

به یاد سیدعباس و سید رضا احمدی

به نقل از عاطفه سادات احمدی