خداوند متعال در قرآن می فرماید:
…وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً
( … و اگر اين مخالفان هنگامى كه به خود ستم میكردند (و فرمانهاى خدا را زير پا میگذاردند) به نزد تو میآمدند و از خدا طلب آمرزش میكردند وپيامبر هم براى آنها استغفار میکرد خدا را توبه‏ پذير ومهربان میافتند)سوره نساء آیه 64.

ذیل این آیه جریانی بیان شده است که موضوع را کاملا مشخص می کند.

روزی یکی از اعراب، آنگونه گناهی مرتکب شد که از شرمندگی و خجالت، از زشتی آن پا به فرار گذاشت و خود را از چشمان رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- مخفی نمود! اما هر روز به دنبال فرصتی بود و شفیعی! تا در نهایت روزی دو کودک فاطمه زهرا_سلام الله علیها-، فرزندان رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- امام حسن و امام حسین-علیه السلام- را یافت.

این دو بزرگوار را به آغوش گرفت و هر یک را بروی یکی از شانه های خود نهاد و به سوی پیامبر اکرم –صلی الله علیه و آله و سلم- راهی شد. در مقابل رسول خدا –صلی الله علیه وآله و سلم- ایستاد و گناه خود را بیان داشت و گفت:"برای بخشوده شدنم دو شفیع گرانقدر آوردم!”
رسول خدا –صلی الله علیه و آله و سلم- لبخندی زدند و فرمودند:"شفاعت این دو فرزندم را پذیرفتم و خداوند گناهت را آمرزید."1

پس برای توبه کردن دو راه وجود دارد; اولی باید باشد و صحیح است. یعنی پشیمانی و اصرار بر توبه و سختی به خود دادن باید باشد، اما راه دوم، بهتر و سریعتر جواب میدهد:شفیع بردن آنانی به درگاه خداوند که شفاعتشان بی جواب نمی ماند.

1-تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب،ج 3،ص 457

                 برگرفته از کتاب شبهای بیقراری نوشته سید محم بنی هاشمی،ص 73 و 74
شما در این شبها چه کسی رو شفیع خود قرار می دهید؟؟ امام زمان “عج الله تعالی فرجه الشریف” ؟؟؟؟