ابو عبد اللَّه صادق (علیه السلام) اجازه فرمود كه در وداع و خداحافظى با ماه رمضان چنين بگويم:
«بار خدايا تو خود در كتاب آسمانيت گفتهاى «ماه رمضان روزه بداريد، همان ماهى كه قرآن در آن ماه نازل شده است».
خدايا اين ماه رمضان است كه امشب سپرى مىشود.
خدايا من با توسّل به سيماى كريمت و پديدههاى كامل و استوارت از تو درخواست مىكنم كه اگر بر گناهى از گناهانم سرپوش ننهادهاى، و در صدد شكنجه و إيراد عذابى و يا مىخواهى به مقياس آن گناه، پاداش حسناتم را توقيف كنى، موقعى كه سپيده امشب بدمد و يا فردا آخرين روز ماه رمضان به سرآيد، آن گناه را بر من ببخشاى. اى مهربانترين مهربانان.
بار خدايا ستايشت مىكنم به انواع ستايشها. از اوّلين ستايش تا آخرين ستايش با همه آن ستايشها كه خود در كتابت آوردهاى و همه آن ستايشها كه آفريدگانت آوردهاند، همان ستايشگران پرتلاش، آنان كه ياد تو را تكريم و توقير كردند و مراسم شكرانه تو را به جا آوردند، آنان كه تو خود يارشان بودى تا حقّ تو را ادا نمودند: از فرشتگان مقرّبت تا أنبياء و رسولانت و سخنسنجان و تسبيحگويان مقامت، از همه جهانيان.
خدايا بر اين نعمت كه با سلامتى و احسان و روزى فراوان به ماه رمضان رسيديم و روزه گرفتيم، ترا حقّى عظيم و ستايشى جاودانه و سرمد در خور است: ستايشى كه براى ابد در زمانه بپايد.
خدايا ثنايت والاتر از مقال است: تو ما را يارى دادى تا روزه اين ماه را گرفتيم و شبهاى اين ماه را با راز و نيازت سپرى كرديم و با توفيق تو، به عبادت و شكر و ياد نامهايت پرداختيم.
بار خدايا تو اين ماه عبادت و طاعت را با نيكترين وجه ممكن از ما بپذير، همراه با گذشت و عفو و آمرزشت و با مغفرت و رضايت خاطرت تا آن حدّ كه ما را به همه خواستههاى محبوبمان برسانى و عطا و بخشش سرشارت را نصيب ما فرمائى، و از هر وادى خطرناكى و دستاورد هر بلائى و بازتاب هر گناهى برهانى.
بار خدايا از تو درخواست مىكنم، و از نامهاى خجستهات و صفات ستودهات و نيايش ويژهات كه بندگان والامقامت به درگاه تو آوردهاند، به عظيمترين آن نامها و ثناها و نيايشها توسّل مىجويم كه صلوات خود را بر محمد و آل محمد نازل كنى و اين ماه رمضان را، از حيث بركت در نگهبانى دين و رهائى دل و روا شدن خواستهها، بهترين ماه رمضانى قرار دهى كه از ابتداى زندگى دنيا تاكنون بر ما كاروان بشريت گذشته است، و نيز شفاعت مرا در آنچه بخواهم بپذيرى و نعمت خود را بر من كامل كنى و بديها را از من بزدائى و لباس عافيت بر قامتم بپوشانى و مرا با لطف و مرحمت خود در رديف آن بندگانت قرار دهى كه در شب قدر، خير و صلاح آنان را مقدّر كردهاى و بركت آن شب را از حيث پاداش وافر و تهيه زاد و شكرانه نيكو و درازى عمر و برقرارى آسايش، از بركات سى هزار شب افزون ساختهاى.
بار خدايا با توسّل به رحمت و بخشايشت و بارقه نعمت و جلالت و سابقه احسان و كرمت از تو درخواست مىكنم كه اين ماه رمضان را آخرين سال عمر من قرار ندهى، بلكه با حال سعادت به ديدار ماه رمضان آينده توفيق دهى، و مرا در جمع كسانى قرار دهى كه از ديدار هلال آن استقبال كنند و به حق آن واقف باشند: در نهايت عافيت و گواراترين نعمت و فراخناى رحمت و فراوانترين نصيب و قسمت. اى پروردگار يكتاى من. مبادا وداع من آخرين وداع باشد و ديدار من آخرين ديدار باشد.
خدايا تو مرا با نعمتى وافر و اميدى سرشار و تعهدى كامل به ديدار ماه رمضان بعدى موفّق ساز، خداى من، تو شنواى هر دعائى.
بار خدايا دعاى مرا بشنو، و بر عجز و لابه من ترحّم آور و با نظر رحمتت به من بنگر كه اينك به زانو درآمدهام. خدايا بر تو اعتماد كردهام و در برابر فرمانت تسليم شدهام. اميد من در ثمربخشى حسناتم و عافيت از سيّئات كردارم به تو است. من به هيچ شرافتى و آرزو و مرادى نمىرسم جز به وسيله تو و از جانب تو. اى خدائى كه وصف و ثنايت پرجلال و نامهايت ستوده و پاك است، تو خود بر من منّت گذار و ديدار مرا در ماه رمضان آينده روشن كن كه از هر گونه هول و هراسى در أمن و أمان بوده باشم.
سپاس خدا را كه بر روزه اين ماه و شبخيزى آن ياريم داد و تا آخرين شب توفيقات او همراه من بود.
گزيده كافى، ج3، صص: 197-200
موضوعات: التماس دعا, تبریک, حدیث, خدا, ماه مبارک رمضان, امام صادق علیه السلام
[دوشنبه 1395-04-14] [ 01:54:00 ب.ظ ]
